آویسا در سالی که گذشت

1388/12/29 8:26

نویسنده : مامان پاتمه

189 بازدید

اشتراک گذاری

سلام. این آخرین سلام سال هشتاد و هشتِ.

چند ساعت دیگه سال نو میشه. مامانم میگه اگه لحظه سال تحویل منم مثل همه دنیا متحول بشم و این لحظه یه نقطه عطف تو زندگیم باشه اونوقته ته میشه یه لحظه مهم. در غیر این صورت یه ثانیه است مثل تمام ثانیه هایی ته توی سال 88 برام گذشت.

پس دلم میخواد لحظه تحویل سال لحظه تحول منم باشه. یه نقطه برای شروعی تازه.

مامانی معتقده اگه آخرای سال یه مرور روی سالی ته گذشته بکنیم خیلی چیزا ته یادمون رفته یادمون میاد. نعمت هایی ته خدا توی این 364 روز بهمون داده و ما شاید اصلا متوجهش نشدیم. کارهای خوب و بدی ته انجام دادیم. اینجوری بهتر میفهمیم ته تو سال نو باید چی کار کنیم.

باسه همین میخوام یه مرور روی سال 88 داشته باشم:

توی سال 88 من:

- یاد گرفتم بدون کمک بشینم.

- یاد گرفتم به اطراف حرکت کنم: سینه خیز چهار دست و پا و بعد ایستاده. حرکت اتفاق مهمی توی زندگی بود. هیچ چیزی راکدش خوب نیست. مثل آب. باید روون باشیم.

- اولین لقمه غذا رو تو این سال خوردم. خدایا روزی حلال همیشه نصیب من کن.

- اولین کلمات رو توی این سال به زبون آوردم. خدایا همیشه کلمات حق به زبون من جاری کن.

- اولین دندون هامو توی این سال در آوردم (راستی یه آسیاب دیگه هم بیرون اومده حالا ۶ تا دندون دارم)

- توی این سال اصلا مریض نشدم. خدایا شکرت. خدا جون همه نی نی های مریض و مامان باباهای مریض رو شفا بده.

- توی این سال ببلاگم رو ساختیم و کلی دوست خوب پیدا تردم.

- برای اولین بار رفتم سفر.

- و مهم تر از همه من توی این سال هیچ گناهی مرتکب نشدم. خدایا پاکی و بی گناهی من رو حفظ کن

خدایا به خاطر همه نعمت هایی ته به من دادی ازت تشکر مینم. خدا جون ممنونم ته به من مامان و بابا دادی. مامان و بابای مهربون ته همه تلاششون رو برای راحتی من میکنن. من میدونم توی دنیا نی نی های زیادی این نعمت رو ندارن. خدا جون ممنون که من دارم.