من وبلاگم را دوست دارم
من وبلاگم را دوست دارم نازنین جون 
مامان فاطمه و هانیه فرشته های دوست داشتنی ما رو به یه بازی به اسم من وبلاگم رو دوست دارم دعوت کردند.
یه عالمه فکر کردیم که حالا این پست رو باید آویسا بنویسه یا مامان؟؟
ولی آخر سر چون نازنین جون نوشتند مامان آویسا رو دعوت میکنند به بازی دیگه این پست رو مامان مینویسه!
.
.
.
من
وبلاگم
را
دوست
دارم.....
انقدر اینجا رو دوست دارم و بهش وابستگی دارم که گاهی برای خودم هم مایه تعجبه!! چطوره که تو هر شرایطی باشم
با هر سختی و مشکلی که داشته باشم
از اینجا نمیتونم بگذرم!
وبلاگم رو دوست دارم به هزار و یک دلیل
خیلی از دلایل مهمش رو نازنین جون گفته بود
من هم از اون دسته آدم هام که هیچ چیز اندازه نوشتن آرومم نمیکنه
هر موقع زبونم بند میاد و نمیتونم حرف بزنم
اول اشکم راه میوفته و بعد قلمم!!!
سالهای ساله که مینویسم و اگه الان اینجوری نوشتن رو به توی دفتر نوشتن ترجیح میدم به خاطر دوست های مهربون و گلیِ که دارم. دوستایی که تو هر شرایطی همراهم بودن و با حرف هاشون دلداریم دادند.
اینجا برام معنای زندگی رو داره
وقتی آرشیو رو مرور میکنم
از لابه لای سطر سطر نوشتن هام قد کشیدن دخترکم رو میبینم
و بزرگ و قوی شدن خودم رو!
لحظه های شیرین و گاه تلخ زندگی که فقط با نوشتنشون میتونیم موندگارشون کنیم
اتفاقات کوچولویی که خواه ناخواه فراموشمون میشن.
غرق لذت میشم با خوندن اونها
و البته خیلی وقت ها با رویای اینکه یه روز آویسا این مطالب رو میخونه خوشم
همه این دلایل یک طرف...
یه دلیل خیلی مهم که اینجا رو دوست دارم اینه که
وقتی اینجا مطلبی مینویسم
خودم رو جای آویسا میذارم
سعی میکنم همه اتفاقات و حوادث رو از دید اون ببینم! به اندازه یه بچه 4 ساله کوچک میشم
به اندازه یه بچه نسبت به خیلی از اتفاقات بی تفاوت میشم
انگار تموم چیزهای زشت و سیاهی که تو زندگی ما بزرگترهاست رنگ میبازند
یه دنیای شاد و رنگی میمونه
بچه که باشی تموم غم هات با یه پارک رفتن پر میکشن
بچه که باشی یه شکلات یا یه بستنی کامت رو از تموم تلخی های دنیا، شیرین میکنه
بچه که باشی کاری نداری که داره تو جامعه چی میگذره....
مردممون دارن چی میکشن؟
تورم چیه؟
فقر چیه؟
ظلم چیه؟
جنگ چیه؟
.......
از دید یه بچه به زندگی نگاه کردن لذت بخشه و خیلی هم پند آموز
وقتی از زبون آویسا مینویسم بیشتر به اشتباهات خودم پی میبرم
بیشتر اونو درکش میکنم
اگه توی هر اتفاقی یک بار خودمون رو تو جایگاه بچمون بذاریم
سعی کنیم ببینیم اون این مسئله رو چه چوری میبینه
دیدمون به خیلی چیزها عوض میشه و خیلی کارها راحت تر!
این ها همه دلایلی هستند که من وبلاگم رو دوست دارم.
خوب حالا من هم باید سه نفر رو دعوت کنم.
